Fransız düşünür Jean Paul Sartre, “Özgürlüğün Yolları” başlıklı dizi romanlarından “Akıl Çağı’nda, “çağ açılır, çağ kapanır” der…

Abartmıyorum, 17 Nisan 2017’de Türkiye’de bir çağ kapadı, yeni bir çağ açıldı. Türk demokrasisi yeni bir otobana girdi. Siyasetin ve siyasetçilerin yolculuğunu hep beraber izleyeceğiz.

Lakin dünyada da çağ kapanıyor, çağ açılıyor. Tıpkı 1980’de başlayan global köy gibi. Liberal kapitalizm yıldızlaştığı, tek tipleştiğimiz bir yolculuk küreselleşme. Teknoloji, iletişim, finansal kapitalizm derken  tarıma da el atıldı o dönem.

1986’da Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) içinde tarımın serbest piyasa ekonomisine eklenmesi için başlatılan görüşme trafiği 1992’ de Uruguay  Raundu ile final yaptı. Tarım piyasa ekonomisinin bir parçasıydı artık. Çok uluslu şirketler vakit kaybeder mi? Toprak kiraladılar, su pazarına girdiler. Kiralamaların çoğu oluşturulan büyük arazi fonlarıyla yapıldı.  Fakat evdeki hesap bazen çarşıya uymuyor. Tarımın küresel sisteme dahil edilmesiyle ilgili karşıtlık fitili Brezilya’dan ateşlendi.

Brezilya dev bir büyük tarım ülkesi. Topraklarının yüzölçümü Türkiye’nin 8.5 katı. Gelin görün ki, toprakları elinde tutan bir avuç şirket, ya da dev çiftlik patronları… Halk toprağa erişemiyor, aç…  Toprak olmazsa ekmek olmaz! İş, aş olmaz! Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insan ne  yapar? Hayatta kalmak için var olan topraklara gözünü diker. Gıda zengini Brezilya’da yoksulluk ve yoksunluk zirve yapınca, toprağı olmayan insanlar arazilere el koymaya başladı.  Sakın ola, kim bu topraksızlar deyip geçmeyin!

Devamı Derin Ekonomi Mayıs 2017 sayısında …